Joost Kling is oprichter/eigenaar van Eatdutchwaffles. Op deze plek vertelt hij over zijn ondernemersavonturen. Over interessante ontmoetingen en reizen over de wereld om de stroopwafels te promoten. Over de obstakels tijdens het opbouwen van een onderneming en de onverwachte tegenvallers. En natuurlijk ook over de leuke dingen, die hem de energie geven om dag in, dag uit te knokken voor het grote doel: met stroopwafels de wereld te veroveren. Bron:
Ik kijk uit op een dorre zandvlakte. Ergens in het midden van mijn vizier loopt een weg. Links een parkeerplaats van het hotel en rechts……zand. Het openen van mijn gordijn bevestigt dat ik midden in een woestijn terecht ben gekomen. Bij aankomst in Muscat was het al donker. Meer dan de snelweg en enkele verlichte gebouwen, hebben we niks kunnen zien van de omgeving.
Na de pittige reis hebben we vandaag de tijd om te controleren of al ons bakmateriaal goed is aangekomen en of de stroomvoorziening op de locatie van het evenement klopt. Die twee punten zijn vaak het spannends van onze buitenlandse avonturen. Het blijkt dit keer geen probleem. De wereldstekkers werken. Het stroom is keurig geregeld. De eerste verse stroopwafels en poffertjes laten niet lang op zich wachten.
Omdat de opbouw zonder problemen verloopt hebben we tijd over. Eerst even bij het zwembad wat e-mails wegwerken en daarna op zoek naar de mooie plekken van de stad. Wij zitten in Sohar, een van de drie grotere plaatsen van Oman. Sohar heeft een grote haven die deels onderdeel uitmaakt van het Rotterdamse havenbedrijf.
Aan alles is de invloed van Rotterdam te merken in deze stad. De groei van de haven zorgt voor werkgelegenheid en het hotel waar wij verblijven bestaat waarschijnlijk dankzij de aanwezigheid van de haven. In de sportsbar van het hotel hangt een Feyenoord shirt, schenken ze Amstel Bier en tijdens de lunch en het ontbijt kan je Nederlandse pindakaas en boter op je brood smeren.
Nadat het werk er op zit regelen we aan het einde van de middag een taxichauffeur die ons mee op stap neemt in Sohar. Sohar ligt aan de 7000 kilometer lange kustlijn van Oman. Het is ongeveer 35 tot 40 graden overdag en in de nacht koelt het maar enkele graden af. Het voelt voor mij al ziekelijk heet en dan moet de echte zomer hier nog beginnen. Toch zien we op het strand veel mannen voetballen. Bij enkele kleine eetstallen halen we wat eten en we proeven een van de vele soorten mango’s die ten voervloed worden aangeboden op de fruitmarkt.
Een vrouw in een boerka lacht naar me. Ik zie het niet. Ik voel het wel. Een dag in Oman gooit al je vooroordelen over het Midden-Oosten overboord. Bijna alle vooroordelen. De mensen zijn vriendelijk. Hebben respect voor elkaar en het land is extreem schoon. Door de strenge regels die de Sultan heeft opgesteld, is het land ook heel erg veilig. Deuren staan dag en nacht open en fietsen hebben niet eens een slot.
Voordat we teruggaan naar ons hotel, bekijken we nog twee grote supermarkten van de stad. Als ik in het buitenland ben, loop ik altijd even een supermarkt binnen om prijzen te vergelijken en te kijken hoe merken zich in dit land presenteren. Daarna stopt onze taxichauffeur voor een winkel. Hij toetert tweemaal en er komt iemand naar buiten lopen. Hij vraagt om Karak. We drinken een hele zoete thee met de kleur van koffie. De smaak past volgens mij prima bij stroopwafels.
Terug in het hotel eten we wat en drinken nog een drankje. Klaar na een dag vol indrukken van een fascinerend land. En….klaar om morgen de Omani te laten proeven hoe lekker onze stroopwafels en poffertjes zijn