Een nieuw hoofdstuk: stroopwafels in Oman (Blog 1/3)
Joost Kling is oprichter/eigenaar van Eatdutchwaffles. Op deze plek vertelt hij over zijn ondernemersavonturen. Over interessante ontmoetingen en reizen over de wereld om de stroopwafels te promoten. Over de obstakels tijdens het opbouwen van een onderneming en de onverwachte tegenvallers. En natuurlijk ook over de leuke dingen, die hem de energie geven om dag in, dag uit te knokken voor het grote doel: met stroopwafels de wereld te veroveren. Bron:
Met een beetje puzzelen passen alle 8(!) koffers in de achterbak van mijn vaders auto. Collega Silvie wurmt zich op de laatst overgebleven stoel. De achterbak gaat met een beetje duwen dicht. Ik neem mijn laptoptas op schoot en we kunnen op weg naar Schiphol. Daar kijkt de vrouw achter de balie ons vragend aan. “Moeten al die koffers mee.” “ja”, is mijn korte antwoord. “En ik denk dat we nog iets moeten bijbetalen want sommige koffers zijn wel iets te zwaar.”
Op ons ticket blinkt de naam Muscat. De hoofdstad van Oman. Het bagagegewicht van bijna 250 kilo hebben wij nodig om alle materialen en ingrediënten mee te nemen om over twee dagen in Oman een onvergetelijke indruk achter te laten op een Haringfeest. Eindbestemming is overigens niet Muscat, maar het twee uur verder gelegen Sohar.
Zes weken geleden was op mijn computerscherm een e-mail binnengekomen die de start tekende van de eerste opdracht voor Eatdutchwaffles in het Midden-Oosten. Ooit heb ik op een beurs wel eens iemand ontmoet die stroopwafels in Syrië wilde importeren, maar dat heb ik zelf nooit heel serieus genomen.
In de email staat een aanvraag vanuit Oman voor stroopwafel- en poffertjescatering voor een evenement in Muscat rondom Koningsdag. Ik lees de e-mail nog eens goed door en Google eens op Oman. Ik reageer met een kort antwoord op de e-mail en verwacht er eigenlijk niks meer van te horen.
Stroopwafels op een dergelijke locatie brengt een flinke organisatorische klus met zich mee en daarvoor zijn de budgetten niet altijd aanwezig. Deze keer is het anders. De partij is professioneel, zoekt naar echte Nederlandse catering en samen besluiten we te onderzoeken wat de mogelijkheden zijn om stroopwafels en poffertjes te maken in Oman.
Toch stappen mijn collega en ik zonder enige verwachting het vliegtuig in op weg naar Damman. In de Saoedi-Arabische stad staat een tussenstop gepland, alvorens we doorvliegen naar Muscat. Daarna worden wij door een chauffeur opgehaald voor de resterende autorit die ons in twee uur naar ons hotel in Sohar brengt.
Het gevoel rondom de reis, doet mij terugdenken aan een van de eerste reizen die ik voor Eatdutchwaffles maakte. In 2013 was ik benadert om voor een evenement naar Belgrado te komen om verse stroopwafels te maken. Ik had nog nauwelijks personeel in dienst en wilde niet alleen naar een onbekende opdrachtgever en in een nog onbekender land voor mij. De trip mondde uit in een ongekend avontuur samen met mijn vader.
Om de kosten te sparen was ons gevraagd of wij bij een Nederlands expat echtpaar wilde verblijven. Voor mij geen probleem, want het maakt de reis uiteindelijk alleen nog maar interessanter. ’s Avonds aten we in een typisch Servisch restaurant. Op het evenement bleken wij populairder te zijn dan Heineken en een enorme publiekstrekker voor onze klant. Na afloop van de reis ook nog eens met een prachtig beeld van het veelzijdige Belgrado.
Eatdutchwaffles ben ik gestart, omdat ik de droom had om stroopwafels in Amerika te verkopen. Het is de droom geweest om te ondernemen en het onbekende in te springen. Om kansen te pakken en mooie avonturen mee te maken.
Precies met die gedachte stapte ik vijf jaar geleden in het vliegtuig richting Belgrado en daarom reis ik vandaag naar Oman. Er wacht een serieuze opdracht voor uiteindelijk natuurlijk een tevreden klant. Maar de spanning van het onbekende geeft op zich alweer een enorme dosis energie. Iets wat ik goed kan gebruiken de komende dagen. Een buitenlandse reis is altijd een geweldig avontuur klinkt, maar tevens altijd vermoeiend. Tijd om te gaan slapen.